Categorie:Streptokokken A bacterie

Gisteravond jammer genoeg weer erge hoofdpijn, maar dankzij de paracetamol, het slaapmiddel en de Maxalt is Dolf snel in slaap gevallen. ’s Ochtends om 6.00 uur (bij de controles) was de hoofdpijn weg.

Nu een plaatsje bij het raam, iets meer uitzicht. “Achter glas, in het zonnetje, met een waterijsje, lijkt het net vakantie,” sms-t Marjolein naar Dolf’s zus die een paar dagen naar Italië is. Met een beetje fantasie lijken sommige gedeelten van het UMC op Center Parcs, terrasjes, palmbomen… 

Nog even alleen op de kamer. Er is nog geen nieuwe patiënt geplaatst.
Wat een feestje: aardappelpuree met jus en appelmoes!

Over 4 weken moet Dolf terugkomen bij de plastisch chirurg. De wonden moeten goed controleerd worden. Bij een grote borstwond kan het gebeuren, dat de huid gaat trekken, waardoor je je schouders teveel naar voren gaat trekken. Dit kan (moet) gecorrigeerd worden door de plastisch chirurg.

De hematoloog is ook langs geweest. Als Dolf naar Weddestein gaat, zal toch ook regelmatig zijn bloed nog gecontroleerd moeten worden met het oog op de myelo fybrose  (bloedwaardes, leukemiecellen). Daar zullen afspraken over gemaakt worden met Weddestein.

Het was een goede dag voor Dolf.

Goed geslapen. Gelukkig geen hoofdpijn. Weer met de brancard onder de douche geweest. Als het niet te druk is op de afdeling, kan hij morgen weer onder de douche.

Dolf moet erg wennen aan “nieuwe” smaken: de eerste keer koffie door een rietje (bah), het eerste glaasje bouillon (oei, wat zout). Hij is natuurlijk alleen maar zoet gewend (appelsap, appelmoes, zuiveldrankjes, vla).

De huid van zijn wangen is nog steeds een beetje opgezet en verhard. Evenals de huid tussen zijn kin en de borstwond. De huid is op die plaatsen ook (nog) gevoelloos. Hij kan zijn mond ook nog niet ver opendoen. Dolf zal daar morgen met de arts over gaan praten.

Hij was wel fit vandaag, maar het is er toch niet van gekomen in de stoel te gaan zitten. Hij heeft veel last van (spier-)pijn in zijn bovenrug.

Binnenkort wordt de blog verfraaid met wat leuke illustraties, die een vriendin spontaan voor ons heeft verzameld. Ze begreep, dat Dolf er wel graag wat plaatjes/foto’s bij wilde hebben, maar dat het “thuisfront” er geen puf voor had. Goed ingeschat!! Onze dank.

Dolf ging het ziekenhuis in, nadat we bij het schaatsen hadden gekeken, hartje winter. En opeens lijkt het wel lente ….

Er is veel gebeurd. Dolf gaat langzaam maar zeker vooruit. Hoe meer je meemaakt in je leven, hoe meer je gaat relativeren. Waar wij al heel blij zijn met de huidige situatie, is het voor anderen toch nog wel schrikken.
Er is een moeilijk pad afgelegd en er is nog een lange weg te gaan. We hebben vertrouwen: Dolf is vechter genoeg om door te zetten en we krijgen (morele) steun van heel veel mensen. Praktisch gezien kan niet iedereen wat doen, maar we waarderen het medeleven heel erg.

Het ziet ernaar uit, dat 6 weken UMCU niet gehaald gaat worden: de volgende fase wordt Weddestein, een verpleegtehuis in Woerden. Dolf kent Weddestein vanuit zijn “Hofpoortziekenhuis”-tijd in Woerden. Hij heeft er het volste vertrouwen in, dat hem daar goede revalidatie zal worden geboden. En lekker in de buurt…

(Scheelt flink wat auto-kilometers in de file..).

De ochtend en de middag waren prima.

Dolf had heel goed geslapen. 
In de ochtend werd Dolf op zijn bed naar een ruime badkamer gereden. Daar werd hij op een kunststof brancard gelegd. De brancard werd in een bad getild. De verpleging ging de wonden “schoonvegen” en Dolf moest met de douche afspoelen. Het folie van zijn been ging er (in vergelijking met het andere been) gemakkelijk af! (wel met pijnstillers). Haren gewassen, lekker fris.

Er is toch geen kweek gemaakt van de schaafwonden, want die zien er nu weer een stuk beter uit (ook dankzij de zoutbehandeling van gisteren).
De minder goed genezende stukjes van de borstkaswond worden nu met een naar chloor ruikend goedje behandeld.

’s Middags was Dolf ook goed te spreken. Het drinken gaat nog steeds goed. Slikken lijkt ook iets beter te gaan. Het is nog steeds alleen vloeibaar, wat hij wegkrijgt en hele kleine pilletjes…. (antibiotica). De bittere paracetamoltabletten zijn (hoe simpel) vervangen door zetpillen.

De avond viel tegen ….

Vanuit het niets kwam hoofdpijn opzetten, niet zo weinig ook. Compleet met overgeven. Gelukkig was Marjolein er. Licht uit, gordijn dicht, ijsblokjes, washandjes, geruststellen, voetmassage.
Omdat alle ellende ook begonnen was met erge hoofdpijn, waren we bang. Daar word je natuurlijk niet rustig van. Overleg met de verpleegkundige. Gelukkig had Dolf geen koorts. Bloeddruk en polsslag waren ook in orde. We hielden het op (ouderwetse) migraine. Met de arts overlegd, die vond het proberen van migraine-tabletten een goed idee. Nagekeken is of Maxalt gecombineerd mag worden met de andere medicijnen. Karin gebeld. Die is met ons buurmeisje naar het UMCU gereden om de Maxalt te brengen.  (ze was net 2 uur weg uit het ziekenhuis). Toen ze er waren, was Dolf net in slaap gevallen….. Gewacht tot hij wakker was en gelukkig was de hoofdpijn al bijna weg. Tabletten natuurlijk daar gelaten.

Morgen weer een dag…

De diëtiste heeft voor nutridrink op een andere basis gezorgd. Deze maakt Dolf niet misselijk!!
Als hij 5 tot 7 flesjes van 200 ml per dag naar binnen krijgt, is het voldoende om geen sonde buis meer te hoeven hebben. Om 17.00 uur had hij al 4 flesjes op, dus dat gaat vast wel lukken!!!

De plastisch chirurg heeft weer alle wonden gecontroleerd:

Met de schaafwonden op zijn linkerbeen gaat het minder goed, toch wel ontstoken (vandaar waarschijnlijk de koorts van gisteren). Ze zijn extra gespoeld met water en zout. Morgen wordt er een kweek gemaakt, om te kijken of er een bacterie bij de wonden is gekomen (maar dat zal niet zo’n agressieve zijn….). Dus niet iets om je heel erg zorgen over te maken, maar Dolf heeft er wel pijn aan. 

De borstwond gaat heel goed. Het is niet meer zo’n groot diepteverschil, van binnenuit groeit het weefsel weer iets omhoog.

Het wondje in zijn wang moet van binnenuit dichtgroeien, dan kan later de huid gehecht worden. Het is nu nog een diepe put zo groot als 20 eurocent.

De plastisch chirurg heeft gezegd, dat hij ook na ontslag uit het ziekenhuis bij plastisch chirurgie onder controle moet blijven. Vooral met transplantaties in de nek, is later vaak nog een kleine operatie nodig.