Revalidatiearts.
Om uit te zoeken waar de vermoeidheid nog meer vandaan kan komen, besluiten we samen met mijn hematoloog om de revalidatiearts in te schakelen. In eerste instantie keek ik wel raar. Revalidatiearts? Ik kan toch lopen? Waarvoor heb ik dan nog een revalidatiearts nodig? Nou, het blijkt dat een revalidatiearts wel iets meer doet dan je leren lopen. En inderdaad. Op deze vrijdag worden we weer heel vriendelijk ontvangen op de afdeling revalidatie en sportgeneeskunde in het UMCU. We doen ons verhaal en al snel trekt hij de conclusie dat we goed hebben leren omgaan met mijn beperkingen en dat we vasthouden aan struktuur in ons leven.
Hij geeft aan dat vroeg of laat vrijwel alle oncologiepatiënten bij de afdeling revalidatie langs komen. Standaard wordt er ook een afspraak gemaakt met maatschappelijk werk op de revalidatieafdeling en met de ergotherapeut. Huh, ergotherapeut? Maar ik heb toch geen problemen met dingen oppakken of lopen? Nee, die heeft ook als taak om te kijken hoe je efficiënt omgaat met je beperkte energie. Kijk, en daar kom ik voor natuurlijk.
Omdat ik ook veel pijn heb, gaan we kijken of met 2x per week sporten bij de fysiotherapie van het UMCU de spierkracht en conditie toenemen. Mogelijk neemt de pijn dan af en kan ik minderen met de zware (morfine) pijnstillers.